“Ja maar jij bent gevoelig”, “ach, Nienke moet je af en toe laten, die haalt van alles in d’r hoofd”, “Nienk, laat het gewoon los”. Een greep uit de opmerkingen die ik meer dan eens moet aan horen. Zit ik dan (blijkbaar), in een hokje van gevoeligheid mezelf van alles aan te praten en het bewust niet los te laten.
Serieus? Ik begrijp het wel hoor, het is het gebrek aan inleven of gebrek aan (h)erkenning bij de ander. Dat is oké en toch snap ik niet waarom ik deze opmerkingen naar m’n hoofd krijg. Hallo, ik ben ook wel eens niet gevoelig hè. Believe me. Ik zit niet alleen maar heel de dag met een snotlap op de bank me alle kleine ongunsten van het leven aan te trekken.
Naar eigen zeggen met mijn hoofd in de wolken en mijn voeten op de grond loop ik door deze wereld vol tegenstrijdigheden. Dus waarom niet tegenstrijdige eigenschappen hebben? Zweven met en door mijn emoties om daarna weer te landen met een nuchtere bril op.
Ik vind leven soms gewoon echt heel zwaar. Niet hét leven, maar leven. Niet per se vanwege specifieke ervaringen die ik heb mee gemaakt, maar omdat ik zo in elkaar zit. Ik ben opgehouden met analyseren waarom dat dan weer zo is. Hallelujah!
Het gekke is dat ik hier dus jaren een strijd tegen heb gevoerd met mezelf en juist nu ik meer en meer van mezelf accepteer en waardeer hoe ik in elkaar zit krijg ik opstandige buien van opmerkingen zoals genoemd aan het begin van dit relaas.
En op dat soort momenten zoek ik mijn toevlucht tot de spreekwoordelijke pen (aangezien ik die heb ingeruild voor een digitale qwerty methode).
Lieve mensen ik vraag u, stop elkaar niet in hokjes. Probeer anderen niet te definiëren, laat diegene dat lekker zelf doen (of niet). Als je niet herkent wat de ander zegt of uitlegt, ga niet van jezelf uit maar wees eens nieuwsgierig. Heb wat zachtheid voor mekander. Kauw anders eens op het woord compassie, mijn nieuwe favorietje van het moment. Dat kun je namelijk voor jezelf hebben en ook voor de ander.
Even een shout-out naar de mensen in mijn directe omgeving die niet ondánks mijn gevoelige kant van me houden maar juist vanwége deze eigenschap. Én ik ben geen heilige, ook ik ga regelmatig van mezelf uit waardoor ik voorbij ga aan de ander.
Aangezien een betere wereld begint bij jezelf, zal ik mijn eigen-wijze woorden ook weer eens aanwenden. Dan nodig ik je bij deze uit met me mee te doen en sluit ik af met de mooie woorden van Ghandi: “Be the change you want to see in the world”.